Tadeusz Miś

---

Życiorys

Urodziny Tadeusza Misia miały miejsce 17 marca 1892 roku w Skawinie, usytuowanej w ówczesnym powiecie wielickim Królestwa Galicji i Lodomerii. Był synem Wincentego i Agnieszki z Czopkiewiczów, oboje z nich pełnili rolę nauczycieli w jednoklasowej szkole mieszanej w Radziszowie. W roku 1907 Wincenty objął stanowisko kierownika dwuklasowej szkoły mieszanej w Ochotnicy, która mieściła się przy kościele.

Tadeusz miał dwóch braci: Bolesława, który żył w latach 1888–1940, oraz Mieczysława, żyjącego w latach 1895–1916, obaj byli legionistami i kawalerami Orderu Virtuti Militari. Kształcił się w Gimnazjum Świętej Anny w Krakowie, a maturę zdał w c. k. Gimnazjum V w Krakowie. W roku 1911 zainaugurował swoje studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W trakcie I wojny światowej Tadeusz wstąpił do 1 pułku piechoty Legionów Polskich. 20 maja 1916 roku uzyskał absolutorium na tej samej uczelni. Po bitwie pod Kaniowem, która miała miejsce 11 maja 1918 roku, dostał się do niemieckiej niewoli, gdzie pozostał aż do 12 listopada 1918 roku.

Już 15 listopada 1918 roku, jako chorąży z byłego II Korpusu Polskiego, Tadeusz Miś został przyjęty do Wojska Polskiego, uzyskując stopień podporucznika. 16 grudnia 1918 roku przeniesiono go z Rezerwy Personalnej do Żandarmerii Polowej WP. W lipcu 1919 roku pełnił rolę dowódcy plutonu żandarmerii w Siedlcach. 11 sierpnia tego samego roku został przeniesiony z Dowództwa Żandarmerii Dowództwa Okręgu Generalnego Lublin do Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego.

9 grudnia 1919 roku Miś został awansowany na porucznika piechoty, na co dzień służąc w Żandarmerii Polowej. 30 lipca 1920 roku uzyskał awans do stopnia porucznika w piechocie, nieprzerwanie kontynuując służbę w strukturach Żandarmerii Polowej.

W dniach 1 czerwca 1921 roku pełnił obowiązki w 9 dywizjonie żandarmerii wojskowej. 3 maja 1922 roku został wymieniony w stopniu kapitana, uzyskując starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 roku i zajmując 59. lokatę w korpusie oficerów żandarmerii, z macierzystym oddziałem w 3 dywizjonie żandarmerii w Grodnie. 15 marca 1923 roku podjął pracę w Centralnej Szkole Żandarmerii w Grudziądzu na stanowisku instruktora w Oddziale Szkolnym, będąc jednocześnie oficerem nadetatowym 3 dywizjonu.

W lipcu 1924 roku Miś został przeniesiony do 5 dywizjonu żandarmerii znajdującego się w Krakowie, a w marcu 1927 roku – do 4 dywizjonu w Łodzi na stanowisko pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy. 12 kwietnia 1927 roku awansował na majora, uzyskując starszeństwo z dniem 1 stycznia 1927 roku oraz 6. lokatę w korpusie oficerów żandarmerii.

W grudniu 1928 roku został przeniesiony do 2 dywizjonu żandarmerii w Lublinie, gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy. Od marca 1932 do 31 sierpnia 1939 roku służył jako dowódca 2 dywizjonu żandarmerii w Lublinie. 27 czerwca 1935 roku awansował na podpułkownika, zyskując starszeństwo z dniem 1 stycznia 1935 roku i 2. lokatę w korpusie oficerów żandarmerii.

Zaledwie kilka dni przed wybuchem II wojny światowej, 31 sierpnia 1939 roku, Tadeusz Miś przesłał ostatni rozkaz dzienny nr 25, w którym pożegnał swoich podwładnych, zaznaczając, że po 11 latach pracy w 2 dywizjonie żandarmerii oraz życzył im powodzenia w dalszym serving dla Ojczyzny. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą żandarmerii Armii „Poznań”.

Warto zaznaczyć, że w końcu 1940 roku, na podstawie notatek podpułkownika Władysława Drzymulskiego, podpułkownik Tadeusz Miś zgodził się na objęcie funkcji zastępcy Drzymulskiego. Propozycja zmiany stanowiska, w której Władysław Drzymulski miałby przejąć rolę Misia, spotkała się z odmową generała Roweckiego, która uzasadniana była brakiem znajomości podpułkownika Misia do zawirowań panujących w Warszawie. Ostatnie zapiski Władysława Drzymulskiego kończą się zdaniem: „z chwilą wybuchu powstania nie wiadomo, co się stało z podpułkownikiem Misiem”.

Ordery i odznaczenia

W życiu Tadeusza Misia wyróżnia się szereg istotnych nagród i odznaczeń, które odzwierciedlają jego zasługi oraz oddanie dla Polski. Oto lista jego zaszczytnych wyróżnień:

• Krzyż Niepodległości – przyznany 9 listopada 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – nadany 10 listopada 1938 roku „za zasługi na polu pracy społecznej”,
• Krzyż Walecznych – przyznany trzykrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi – odznaczenie uzyskane 10 listopada 1928 roku,
• Medal Zwycięstwa,
• Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych.

---

Oceń: Tadeusz Miś

---