Ludwik Dąbrowski

---

Życiorys

Młodość i kariera wojskowa Ludwika Dąbrowskiego zaczyna się w Skawinie, gdzie przyszedł na świat 18 czerwca 1862 roku. Pochodził z rodziny Józefa i Agnieszki z domu Kęskiewicz. Swoją edukację zakończył w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, a następnie kontynuował naukę, uzyskując doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Po zakończeniu edukacji, Ludwik postanowił wstąpić do cesarskiej i królewskiej armii jako profesjonalny lekarz. Swoje początki zawodowe lokował we Lwowie, gdzie zyskał cenne doświadczenie. Jego kariera wojskowa nabrała tempa, gdy został szefem sanitarnego 12 Dywizji Piechoty w latach 1914–1916, a później zajmował istotne stanowiska związane z zarządzaniem szpitalami garnizonowymi w Tarnowie, Nowym Sączu i Krakowie.

Wojskowa służba Ludwika Dąbrowskiego w Wojsku Polskim rozpoczęła się 1 listopada 1918 roku, kiedy to objął stanowisko komendanta szpitala wojskowego w Krakowie. W kwietniu 1919 roku, awansując w strukturze dowodzenia, został szefem sanitarnego w Dowództwie Okręgu Generalnego „Białystok”, a później angażował się w działania w Dowództwie Okręgu Etapowego „Wołkowysk” oraz w Dowództwie Frontu Litewsko-Białoruskiego. Od 3 stycznia 1921 roku Dąbrowski został wpisany do rezerwy personalnej Okręgowego Szpitala Wojskowego w Krakowie.

W 1922 roku, Ludwik Dąbrowski ponownie wrócił do czynnej służby, objął stanowisko zastępcy szefa Departamentu VIII Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Dzięki swoim zasługom, 30 kwietnia 1923 roku, został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu tytularnego generała brygady. Jego osiągnięcia zostały docenione, co uwieńczył akt zatwierdzenia przez Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego, który nadał mu rzeczywisty stopień generała brygady, 26 października 1923 roku.

Po zakończeniu kariery wojskowej, osiedlił się w Krakowie, gdzie prowadził życie cywilne aż do swojej śmierci. Pochowano go naCmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie, w kwaterze 6 woj.-płd.-1.

Awanse

Ludwik Dąbrowski w swojej karierze wojskowej zdobył wiele awansów, które odzwierciedlają jego rozwój oraz osiągnięcia.

• porucznik (Oberarzt) – 1889,
• kapitan (Regimentsarzt) – 1893,
• major (Stabsarzt) – 1906,
• podpułkownik (Oberstabsarzt 2. Klasse) – 1913,
• pułkownik – 1918, zatwierdzony 29 maja 1920 w korpusie lekarskim z dniem 1 kwietnia 1920 w „grupie byłej armii austriacko-węgierskiej”,
• tytularny generał brygady – 1920,
• generał brygady – 26 października 1923 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919.

---

Oceń: Ludwik Dąbrowski

---