Stefan Ignacy Dominik Popiel, znany jako Stefan Popiel, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego sportu. Urodził się 19 maja 1896 roku w Skawinie, a zmarł 22 grudnia 1927 roku w Małej.
Był nie tylko utalentowanym piłkarzem, ale również pełnił służbę jako porucznik rezerwy piechoty w Wojsku Polskim. Jego życie, pomimo krótkości, charakteryzowało się pasją dla sportu oraz oddaniem dla ojczyzny.
Życiorys
Stefan Popiel był wychowankiem Cracovii, gdzie spędził wiele lat jako zawodnik pomiędzy 1909 a 1924 rokiem. W 1919 roku miał okazję występować gościnnie w Wiśle Kraków. Jako członek klubu z Krakowa uczestniczył w dwóch finałach Mistrzostw Galicji w latach 1913 i 1914, w których zagrał w 6 meczach oraz brał udział w finałach Polski w 1921 i 1922, rozgrywając tam łącznie 10 spotkań. To właśnie w 1921 roku zdobył z Cracovią tytuł mistrza.
W całej swojej karierze w barwach „Pasów” rozegrał niemal 129 meczów, z czego 34 miały charakter oficjalny. Był postrzegany jako następca Józefa Lustgartena. W okresie końca swojej kariery uznawany był za jednego z najwybitniejszych bramkarzy, jakich Polska mogła mieć w swoim składzie. Poza karierą sportową był również bratankiem znanego polityka galicyjskiego, Karola Popiela. Cieszył się posiadaniem znacznych majątków ziemskich.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddział macierzysty stanowił pułk piechoty nr 13. W 1917 roku został mianowany na stopień podporucznika rezerwy, a jego starszeństwo datowane było na 1 stycznia tegoż roku w korpusie oficerów piechoty. Został odznaczony prestiżowym Srebrnym Medalem Waleczności 1 klasy oraz Krzyżem Wojskowym Karola.
W 1920 roku brał udział w wojnie z bolszewikami i dwukrotnie został odznaczony Krzyżem Walecznych, pierwszy raz w 1921 roku, w tym za obronę Kamionki Strumiłowej. Po zakończeniu działań wojennych zaliczono go do stopnia porucznika, z datą 1 czerwca 1919 roku, zajmując 2646. lokatę w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. W latach 1923–1924 miał przydział mobilizacyjny do 20 pułku piechoty w Krakowie.
Lata późniejsze zmusiły go do zrezygnowania z kariery sportowej z powodu zobowiązań osobistych, po czym osiedlił się w posiadłości w Małej Wsi.
Śmierć
Stefan Popiel zmarł w niejasnych i tajemniczych okolicznościach 22 grudnia 1927 roku, w swoim majątku w Małej Wsi. Na początku informowano, że jego śmierć miała miejsce w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia, a przyczyną był rzekomy samobójstwo. Jednakże z czasem pojawiły się doniesienia policji sugerujące, że przed własnym powieszeniem został śmiertelnie pobity przez nieznanych sprawców.
W dzienniku krakowskim „Czas” z 25 grudnia 1927 opublikowano nekrolog, w którym napisano: „Stefan Sulima-Popiel porucznik rez. W.P. 20 pułku piechoty, odznaczony 2 krzyżami za waleczność, przeżywszy lat 31, zakończył życie dnia 22 grudnia 1927 r. w majątku Mała wskutek skrytobójczego morderstwa. O czem w smutku pogrążona żona z synem, rodzice i rodzeństwo zawiadamiają Krewnych, Przyjaciół i Znajomych. O dniu pogrzebu nastąpią osobne powiadomienia”. W kolejnym nekrologu, który pojawił się w tym samym dzienniku 30 grudnia 1927 oraz 1 stycznia 1928, powielono informacje z pierwszej publikacji, jednak podano nową datę zgonu na 21 grudnia 1927 oraz datę pogrzebu, która miała odbyć się 31 grudnia 1928 roku w Krakowie.
Stefan Popiel został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze FC-wsch-7 po prawej stronie Wołkowskich. Kiedy ojciec Henrka Popiela przeszedł tragiczne wydarzenie, tygodnik „Stadion” donosił 1 stycznia 1928, że matka Stefana zmarła na zawał serca. Warto jednak zauważyć, że w treści wspomnianych nekrologów, jako informujący o jego śmierci, figurowali jego rodzice.
Przypisy
- Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Stefan Popiel. rakowice.eu. [dostęp 17.03.2017 r.]
- Stefan Sulima Popiel. Nekrolog. „Czas”, Nr 1 z 01.01.1928 r., s. 3.
- Stefan Sulima Popiel. Nekrolog. „Czas”, Nr 299 z 31.12.1927 r., s. 3.
- Stefan Sulima Popiel. Nekrolog. „Czas”, Nr 298 z 30.12.1927 r., s. 3.
- Stefan Sulima Popiel. Nekrolog. „Czas”, Nr 296 z 25.12.1927 r., s. 14.
- Szczegóły tragicznego zgonu ś.p. Stefana Popiela. „Polska Zbrojna”, Nr 335 z 29.12.1927 r., s. 5.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 450.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 172.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 511.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 183.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 1 z 26.01.1922 r., s. 74.
- Ranglisten 1918, s. 484.
- Ranglisten 1918, s. 331.
- a b c d Ś. p. Sefan Popiel. „Stadjon”, Nr 1 z 01.01.1928 r., s. 6.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 14 z 05.11.1928 r., s. 390.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stanisław Ożóg (żołnierz) | Stanisław Ocetkiewicz | Mieczysław Miś | Tadeusz Miś | Bolesław Miś | Jan Żychoń | Ludwik Dąbrowski | Jan Mrozowicki (1910–1972)Oceń: Stefan Popiel (piłkarz)