Stanisław Ocetkiewicz von Julienhort to postać o bogatej historii, związana z cesarską i królewską Armią. Urodził się 5 maja 1835 roku w Skawinie, a swoje życie zakończył 29 lipca 1916 roku w Ołomuńcu.
Był to tytularny generał major, co wskazuje na jego wysoką rangę oraz znaczący wkład w obowiązki wojskowe. Jego kariera wojskowa obejmowała wiele kluczowych momentów, które miały wpływ na bieg historii.
Życiorys
Stanisław Ocetkiewicz, urodzony jako syn sierżanta, miał niezwykle bogaty życiorys związany z militarną służbą. Jego edukacja rozpoczęła się w wojskowym zakładzie wychowawczym, gdzie ukończył naukę z wyróżnieniem, a następnie kontynuował studia w galicyjskim Instytucie Wojskowym oraz w wojskowym Instytucie Pedagogicznym i Szermierczym z siedzibą w Wiener Neustadt.
W wojsku austriackim Ocetkiewicz spędził 42 lata, a swoją służbę rozpoczął 2 lipca 1852 roku w 10 Pułku Piechoty. Jego pierwsze znaczące starcie miało miejsce podczas wojny francusko-austriackiej w 1859 roku, gdzie walczył w bitwie pod Solferino.
Po zakończeniu tej wojny awansował na stopień porucznika i przez 20 lat uczył w kilku szkołach kadetów, w tym w Budapeszcie, Wiedniu oraz w Łobzowie.
W trakcie wojny prusko-austriackiej w 1866 roku Ocetkiewicz był członkiem 57 Pułku Piechoty, biorąc aktywny udział w bitwie pod Sadową oraz Königgrätz. W 1879 roku powrócił do służby liniowej jako dowódca kompanii, stacjonując w Ołomuńcu. Jego kariera wojskowa rozwijała się, kiedy w 1884 roku został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 15 w Tarnopolu, awansując na stopień majora.
W 1889 roku uzyskał awans na podpułkownika, a 20 maja 1892 roku został mianowany pułkownikiem. W grudniu 1893 roku został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 30 we Lwowie, obejmując stanowisko komendanta pułku. Warto również zaznaczyć, że 23 marca 1895 roku został nobilitowany, co oznaczało przyznanie mu tytułu szlacheckiego.
1 maja 1898 roku Stanisław Ocetkiewicz przeszedł w stan spoczynku w stopniu tytularnego generała majora. Po zakończeniu kariery wojskowej osiedlił się we Lwowie, a tuż przed wybuchem I wojny światowej przeprowadził się do Ołomuńca.
Jako osoba wyznania rzymskokatolickiego, Ocetkiewicz był dumny ze swojego pochodzenia. 23 marca 1895 roku otrzymał pierwszy stopień szlachectwa, tytułując się „von Julienhort”. Miał trzy córki oraz syna, Artura Ocetkiewicza, który był austriackim i polskim urzędnikiem konsularnym.
Ordery i odznaczenia
Stanisław Ocetkiewicz, jako osoba o wybitnych osiągnięciach wojskowych, został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami. Wśród jego odznaczeń znajduje się:
- kawaler Orderu Korony Żelaznej, przyznany w 1899 roku,
- Medal Zasługi Wojskowej II klasy,
- Medal Wojenny, znany również jako Kriegsmedaille,
- kawaler Orderu Korony Wendyjskiej, który przyznano mu na terenie Meklemburgii-Szweryn.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Mieczysław Miś | Tadeusz Miś | Bolesław Miś | Jan Żychoń | Ludwik Dąbrowski | Jan Mrozowicki (1910–1972) | Stefan Popiel (piłkarz) | Stanisław Ożóg (żołnierz)Oceń: Stanisław Ocetkiewicz