Stanisław Ożóg, znany również pod pseudonimem „Orzeł”, to postać, która zapisała się w historii polskiego ruchu niepodległościowego. Urodził się 14 stycznia 1894 roku w Skawinie, a jego życie zakończyło się tragicznie 4 lipca 1916 roku pod Kościuchnówką.
Był sierżantem w Legionach Polskich, gdzie brał udział w ważnych działaniach na rzecz odzyskania niepodległości przez Polskę. Jego poświęcenie i odwaga zostały docenione, a za swoje zasługi Ożóg został odznaczony Orderem Virtuti Militari, co czyni go jednym z bohaterów narodowych.
Życiorys
Stanisław Ożóg przyszedł na świat 14 stycznia 1894 roku w Skawinie, wówczas znajdującej się w powiecie wielickim w Królestwie Galicji i Lodomerii. Wychowywał się w rodzinie Pawła i Zofii Ożóg, a niezwykłe wsparcie otrzymywał od swojego brata Jana oraz jego żony Klementyny. Po zakończeniu podstawowej edukacji, która obejmowała siedem klas szkoły powszechnej w miejscu jego narodzin, jego ścieżka życiowa nabrała tempa.
W 1913 roku Stanisław odegrał kluczową rolę jako współorganizator Związku Strzeleckiego w Skawinie, co zapoczątkowało jego działalność w ruchu niepodległościowym. Już od sierpnia 1914 roku rozpoczął służbę jako ochotnik w Legionach Polskich, dołączając do 2 batalionu oraz 1 kompanii 5 pułku piechoty Legionów Polskich.
Ożóg szczególnie wyróżnił się odwadze i determinacji podczas walk pod Konarami i Urzędowem. W czasie bitwy pod Kościuchnówką miał zaszczyt dowodzić plutonem. Jego osobista odwaga oraz poświęcenie zainspirowały żołnierzy do podjęcia ataku na Polską Górę, gdzie ostatecznie zginął przed linią okopów nieprzyjacielskich. Jego heroizm i męstwo zostały docenione, gdy pośmiertnie odznaczono go Orderem Virtuti Militari.
Stanisław Ożóg był kawalerem i nie doczekał się potomstwa, jednak jego pamięć oraz dziedzictwo przetrwały w historii jako symbol oddania i poświęcenia w walce o niepodległość Polski.
Ordery i odznaczenia
Stanisław Ożóg, jako żołnierz, został uhonorowany znaczącymi odznaczeniami, które świadczą o jego bohaterstwie i poświęceniu. Wyróżnienia te dotyczą zarówno jego działań, jak i wkładu w historię Polski.
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6506 – przyznany pośmiertnie 17 maja 1922,
- Krzyż Niepodległości – przyznany pośmiertnie 17 marca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Przypisy
- a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 04.04.2023 r.]
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 06.01.1923 r., s. 20.
- Bąbiński 1929, s. 82 poz. 190.
- M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82.
- a b c d e f Polak (red.) 1993, s. 156.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stanisław Ocetkiewicz | Mieczysław Miś | Tadeusz Miś | Bolesław Miś | Jan Żychoń | Ludwik Dąbrowski | Jan Mrozowicki (1910–1972) | Stefan Popiel (piłkarz)Oceń: Stanisław Ożóg (żołnierz)